เรื่องที่จะเขียนนี้ ไม่น่าจะเกี่ยวกับ “ของขวัญ” จริงๆ แต่อย่างใดแค่อยากมาเขียนเรื่องลำโพงแบบพกพาที่เพิ่งซื้อหามาได้เมื่อเร็วๆ นี้ลำโพงที่ว่านั้น ยี่ห้อ Marshall ขึ้นชื่อว่า Marshall ก็เป็นชื่อยี่ห้อลำโพงที่เราเห็นมานมนานจำได้ว่ามักจะเป็นตัวหนังสือสีทองติดอยู่ตรงกลางลำโพงขนาดใหญ่บนเวทีคอนเสิร์ตสมัยนั้นไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร ไม่เคยสนใจด้วย แม้จะเห็นมันบ่อยแค่ไหน จนกระทั่ง ช่วงหนึ่งของชีวิตช่วงไหนก็จำไม่ได้ ไม่แน่ใจ ช่วงโควิดป่าวนะ? หรือช่วงที่หูฟังไร้สายเริ่มฮิตหนัก?ก็มีข่าวออกมาว่า Marshall เจ้าแห่งลำโพงคอนเสิร์ต… Read more Chapter 504: ของขวัญ
Category: บันทึกความทรงจำ
Chapter 503:
วันนี้ไปต่ออายุหนังสือเดินทางทำไมเพิ่งรู้ว่าเลือกทำแบบ 10 ปีก็ได้ล่ะ?เพิ่งจะได้เลือกว่าอยากทำกี่ปีก็วันนี้นี่แหละ จริงๆ ก็เคยได้ยินคนพูดถึงอยู่เหมือนกัน แต่ก่อนหน้านี้เวลาไปต่ออายุก็ไม่เห็นจะถูกถามว่าทำแบบกี่ปี ก็รับคิวแล้วเข้าไปทำแบบ 5 ปีมาตลอด เดี๋ยวนี้เค้าให้เลือกได้แล้วเหรอ? ก็แค่สงสัย แต่ก็ดีแล้วที่สามารถเลือกได้ บางทีทำแบบ 5 ปีแล้วมันหมดเร็วเหลือเกิน บางเล่มเดินทางไม่ถึง 3 ครั้ง หมดอายุแระ ทีนี้เวลามีเหตุที่จำเป็นต้องใช้เลขพาสปอร์ตก็ยากเลย… Read more Chapter 503:
Chapter 501: ปีใหม่ 2567
สวัสดีปีใหม่ พ.ศ.2567 มาสวัสดีในวันที่ใกล้จะหมดเดือนแรกของปีเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้อัพบ่อยเหมือนเมื่อก่อนแล้วไม่รู้ทำไมมันทำไม่ได้เลยอยากอัพนะ แต่พอเปิดคอม เปิดหน้าเว็บขึ้นมา ก็ลืมหมดลืมหมดเลยว่าอยากเขียนอะไร อยากเขียนยังไง มีเรื่องในหัวอยากเล่าออกมามากมาย แต่ก็ทำไม่ได้เลยมันมานั่งเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วไม่รู้สาเหตุเลยว่าทำไม .. ชีวิตที่เปลี่ยนไปเหรอ? ก็ไม่ถึงขนาดนั้นงานอดิเรกใหม่เหรอ? ก็ไม่ใช่อีกอาจเป็นเพราะมีรถ ก็เลยอยากขับออกไปนั่นไปนี่ ไปที่ๆ อยากไป แต่ตอนไม่มีรถไปเองไม่ได้แต่ที่ผ่านมาก็ไปมาเยอะแล้วนะ แต่ก็นั่นแหละ ไม่ได้เข้ามาเขียนอะไรในนี้เลย คิดถึงมาก… Read more Chapter 501: ปีใหม่ 2567
Chapter 493: in the valley
วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมา ไปสัมมนาต่างจังหวัดสถานที่เป็นรีสอร์ทในหุบเขา ตอนที่รู้ location สิ่งที่คิดคือ เหมือนไม่อยากให้ผู้เข้าร่วมงานไปไหนได้เลยแฮะ เพราะดูแล้วมันออกไปข้างนอกได้ยากมาก ถึงแม้จะมีรถ แต่ก็กว่าจะขับไปถึงแหล่งที่คึกคักก็ไกลพอสมควร สรุปก็คือเหมือนต้องการให้ทุกคนอยู่แค่ที่โรงแรมที่จัดกิจกรรมเท่านั้น แต่พอได้ไปอยู่ตรงนั้นจริงๆ ก็พบว่า ถ้าทีมงานคิดแบบนั้นจริง มันก็เป็นไอเดียที่ดีจริงๆ ในความคิดของเรา เพราะทุกคนได้อยู่ด้วยกัน เจอหน้ากัน ทักทายกัน ทำความรู้จักกันอย่างเต็มที่มากๆ เพราะมันไปไหนไม่ได้… Read more Chapter 493: in the valley
Chapter 485: hello – good bye
เหลืออีก 2 วัน ก็จะหมดปีอีกแล้ววันเวลานี่มันเร็วมากจริงๆ สำหรับปี พ.ศ.2565 หรือ ค.ศ.2022 ของเรานั้นสิ่งที่นับว่าพีคที่สุดสำหรับเราในปีนี้ก็คือ การได้เดินทางไปประชุมที่ญี่ปุ่นกับ ผบห.เพราะเป็นการไปทำงาน ตปท. ครั้งแรกในชีวิต แถมยังเป็นในประเทศที่เราชอบที่สุดด้วยการไปครั้งนี้ นอกจากได้เปิดประสบการณ์การเดินทางไปทำงาน ตปท. แล้วก็ยังได้พบเจอบุคคลในแบบที่เราอยากเจอ เป็นบุคคลที่รู้สึกว่าตามหามานาน ในที่สุดก็ได้เจอซะที ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในทริปนี้… Read more Chapter 485: hello – good bye
Chapter 476: โฮจิฉะ
วันนี้คนญี่ปุ่นจาก business trip เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แวะมาเก็บข้อมูลหลังการประชุม ทีแรกเขียนเมลมาบอกว่าจะคุยเรื่องโปรเจคไอ้เราก็ เอ๊ะ ก็ประชุมไปแล้ว พวกเรารับรู้ภาพรวมของโปรเจคแล้วแล้วจะมาคุยอะไรอีก? แต่ก็ อ๊ะๆ อยากมาก็ให้มาดูซิว่าจะมาทำอะไร ยังไง ปรากฏว่า มาเก็บฟีดแบ็กเมื่องานที่ผ่านมาแล้วก็มาพูดย้ำอีกทีว่าขอให้ลงข่าวให้เราก็บอกไปแล้วว่าจะลงให้อยู่แล้ว พูดหลายรอบแล้วนะ ความเยอะตรงนี้ก็เลยทำให้นึกถึงคนญี่ปุ่นที่ทำงานเก่ามันจะมีคนที่เราก็ไม่ได้ไม่ชอบนะ แต่ก็ไม่ชอบอ่ะ 5555ย้อนแย้งเนอะ คือเป็นบุคลิกแบบ… Read more Chapter 476: โฮจิฉะ
Chapter 475: the first business trip of mine
ยังไม่มูฟออนจากทริปญี่ปุ่นที่เพิ่งจบไป ใช่! เราไปญี่ปุ่นมาแหละ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเป็นการไปด้วยวัตถุประสงค์คือ ทำงานเป็นครั้งแรกของเราที่ได้ไปทำงานต่างประเทศ และแถมยังเป็นประเทศที่เราชอบมากๆ ด้วยต้องขอบคุณผู้บริหารเลยแหละ ในเรื่องนี้น่ะ ครั้งนี้ไปโตเกียว ไปร่วมประชุมในประเด็นระดับประเทศ กับผู้บริหารระดับประเทศของเค้า และผู้บริหารระดับองค์กรจากสถาบันต่างๆ จากประเทศในแถบเอเชีย มันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่ดีมากๆ อ่ะ เราสนุกมาก ทุกคนใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษากลาง การติดต่อสื่อสารกันใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลัก แม้แต่คนญี่ปุ่นจากองค์กรที่เป็นเจ้าภาพเองก็ใช้ภาษาอังกฤษได้ดีมาก เราก็เลยเหมือนได้ฝึกคิดเป็นภาษาอังกฤษไปโดยปริยาย… Read more Chapter 475: the first business trip of mine
Chapter 472:
อยากเขียนเรื่องหัวใจสิ่งที่เพิ่งได้ประสบพบเจอมาแต่มันก็โดนเรื่องหนักอื่นๆ กลบไปเกือบหมดแล้วแต่ก็ยังอยากจะมาเขียนเอาไว้อยู่ดี เริ่มยังไงดี? เอาเป็นว่า เรามีคนที่เราแอบปลื้มอยู่ที่จริงก็ตั้งใจไว้ว่า จะไม่เก็บเอามาไว้ในใจ เพราะไม่รู้จักกันในครั้งแรกที่ได้เห็นเค้า ความเก่งของเค้าทำให้เรารู้สึกชื่นชมก็กะว่าจะให้มันเกิดขึ้นแค่ตรงนั้น แล้วก็ทำได้ ความรู้สึกก็เกิดตรงนั้น จบตรงนั้น จนกระทั่งมีเหตุการณ์ที่ทำให้ได้มาเผชิญหน้ากันไม่รู้ว่าอะไรดลใจ แต่เค้าดันทักทายเรา ด้วยบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกว่า “เรารู้จักกัน”ซึ่ง ณ ตอนนั้น เราจำไม่ได้จริงๆ ว่าเราเคยรู้จักเค้ามาก่อนและในระหว่างที่ทำกิจกรรมร่วมกัน มันมีบรรยากาศแปลกๆ… Read more Chapter 472:
Chapter 467: ยินดีที่ได้พบเธอ
เมื่อคืนไปฟังเพลงในงานๆ หนึ่งสิ่งที่จุดประกายให้เราตัดสินใจซื้อตั๋วไปงานนี้ก็คือผู้ชายคนหนึ่งที่เราชอบเขามาก เรามีความดีใจที่พวกเราชอบฟังเพลงของศิลปินคนเดียวกันและเราก็คิดว่านี่คงเป็นโอกาสที่ดี ที่เราจะได้ใกล้เขาขึ้นมาอีกนิดนึง แค่ได้อยู่ในสถานที่เดียวกัน ในบรรยากาศเดียวกัน ฟังเพลงไปพร้อมๆ กัน กับโอกาสอันน้อยนิดเหลือเกินที่อาจจะได้เห็นเขาบ้างอาจจะได้แอบมองบ้างได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว เราคิดแบบนั้น ระหว่างรอเวลาวงดนตรีขึ้นแสดงเราก็หาที่นั่ง แล้วก็เอาของที่ระลึกที่ได้ขึ้นมาดู ของที่ระลึกที่ได้จากงานนี้ เป็นโปสการ์ดคำคมที่ขมหน่อยๆ จำนวน 3 ใบเราเอาขึ้นมาอ่านดู แล้วก็พบว่า มี 1… Read more Chapter 467: ยินดีที่ได้พบเธอ
Chapter 458: อบอุ่น
วันนี้ไปออกกำลังกายแล้วก็ได้เจอก๊วนของพี่แต่ไม่ได้เจอพี่ตัวเอง เพราะมันมาสาย 5555 จริงๆ ก็ไม่มีอะไรหรอกไม่มีอะไรเลยแค่ดีใจที่ได้เจอพี่ๆ ตัวเรามีคนที่รู้สึกสนิทใจอยู่น้อยมากๆในจำนวนคนเหล่านั้น ปกติแล้วไม่ค่อยได้เจอกันเลยเพราะฉะนั้น เมื่อนานๆ มาเจอกันที เราก็จะรู้สึกดีใจมากๆ วันนี้ก็เช่นกัน 🙂 ในขณะที่พี่ยังไม่มาเพื่อนของพี่ก็มาคุยด้วยที่จริงเค้าก็มาวอร์มร่างกายแหละ เพราะในสนามคนเต็มแล้วแต่พอดีเราอยู่ตรงนั้น เค้าก็เลยคุยด้วย เรารู้สึกว่า มันนานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้ถูกถามไถ่แบบนี้แบบที่รุ่นพี่คุยกับรุ่นน้อง แล้วก็มีคำพูดดีๆ คำพูดที่ทำให้สบายใจ ออกมาให้ได้ยิน… Read more Chapter 458: อบอุ่น
biscuit cookie 